Eluterius

"We laten ons Knuffke de schoenen opsporen", stelt Ma voor.
"Ge moet dan wel iets hebben met dezelfde stank. Dezelfde geur bedoel ik" antwoordt Anthony.
"Uw stinksokken van gisteren Pa, waar zijn die?" vraagt Ma.
Pa antwoordt niet maar kijkt ogenknipperend naar zijn voeten. "Hoezo de sokken van gisteren!?"
Hij wijst ostentatief naar zijn voeten en zegt: "Dít zijn die van gisteren! En van morgen! Gij denkt toch niet dat ik elke dag andere sokken aan ga doen of wel?"
Hij heeft zowaar nog de sokken van gisteren, en waarschijnlijk van ook al de andere dagen van de week aan.

"Trek eens een sok uit en roep onze Knuff", zegt Ma.
Pa rolt met de ogen, zucht, en trekt een sok uit. Hij roept Knuffke. Deze komt uit zijn mandje omdat hij verwacht een koekje of iets anders lekkers te krijgen. Pa duwt hem echter zijn zweetsok onder de snuit. Knuffke schrikt en vliegt weer zijn mandje in, en stopt zijn kop onder het kussen. Deze aanpak gaat dus niet werken.

'Het is Firmin geweest", zegt Pa zelfverzekerd, terwijl hij de sok weer aantrekt. "Die is kwaad omdat Jos zijn enige roos heeft gejat en hij wil wraak nemen."
Het lijkt een plausibele redenering. Firmin is zeker voor zulks in staat.

Jos heeft enkele dagen geleden inderdaad de enige roos van Firmins rozelaar geknipt om ze als goedmakertje aan Silla te geven. Hij voelt zich verplicht om het te gaan uitpraten en raapt zijn moed bijeen.

Firmin is kwaad. Jos verontschuldigt zich, maar Firmin moet niets van verontschuldigingen weten.
"Die roos, dat was de enige aan mijn struik, de eerste na 5 jaren zonder bloem! En ik wou deze zelf afknippen en ze was bedoeld voor Chantal! Ik bedoel voor Thérèse!"
"En dan gaat ge uit wraak maar onze Pa zijn schoenen pikken?"
"Van die vieze stinkhompen weet ik helemaal niks!" antwoordt Firmin. "En ik zet u dat nog betaald! Wacht maar!"

Het gesprek levert niks op. Maar als Firmin zegt niks te weten van de verdwenen schoenen, en dreigt om het betaald te zetten, wat kan men dan verwachten?
Jos beslist om de komende nachten in de living te gaan slapen en zodra hij iets hoort, zelf in actie te schieten.

De eerste nacht gebeurt er niks, maar de tweede nacht is het al raak. Er klinkt gestommel aan de garagepoort en het klinkt alsof iemand over de kiezelstenen loopt. Knuffke is ook wakker. Hij gromt, maar Jos kalmeert hem. Jos wil Firmin op heterdaad betrappen!
Ook aan het tuinhuisje is er geluid. Is het de wind? Jos meent dat hij de deur hoort. Hij gaat in de keuken staan, in het donker, zodat hij naar buiten kan kijken zonder dat iemand hem ziet. Hij schrikt als hij de lichtvlek van een zaklamp ziet. Er is duidelijk iemand op hun achterkoertje! Die vuile Firmin grotverdomme!
Net als Jos naar buiten wil stormen, ziet hij een tweede en een derde lichtvlek. Wat is dat? Heeft Firmin handlangers ingeschakeld? Een silhouet van een geblokte kerel verschijnt even in het flauwe schijnsel van de straatlamp. Dit is in geen geval Firmin! Jos houdt de adem in. Zijn ogen wennen aan de duisternis en hoe langer hij kijkt, hoe duidelijker hij de achterkoer, het tuinhuis en de omgeving ziet. De geblokte figuur is zonet het tuinhuis binnengegaan. Met een zak. En er moeten nog minstens twee personen zijn, want Jos telde drie zaklampen. Misschien is het wel een goed idee om Anthony of Pa erbij te gaan halen, want tegen drie personen, als het er niet nog meer zijn, wordt het moeilijk. Jos sluipt snel naar de gang en gaat de trap op. Hij gaat Anthony's kamer binnen. Die slaapt natuurlijk. Het kost wat moeite om hem wakker te krijgen.

Jos fluistert: "Anthony, niet schrikken maar er zijn inbrekers. Pak een knuppel of iets in die aard en kom mee. Ze zijn met drie. Haal Pa ook. Het gaat efkes spannend worden!"
Anthony trekt een broek aan en neemt de aluminium knuppel uit zijn kleerkast. Jos is ondertussen terug naar beneden gegaan. In de gang neemt hij de grote, massieve kandelaar van de commode af. Hij haalt er de dikke kaars af en sloft voorzichtig richting achterdeur. Halfweg draait hij terug naar de commode omdat hij de kaars in zijn handen heeft in plaats van de kandelaar. Door de zenuwen heeft hij zich vergist! Hij zet de kaars op de commode en neemt de kandelaar stevig vast. Ondertussen zijn Anthony en Pa ook beneden. Pa fluistert dat hij via het raampje van de voordeur gaat kijken of er misschien nog meer inbrekers zijn. Er staat een busje aan de overkant van de weg. Er zit een schim aan het stuur te wachten.
Ma is ook naar beneden gekomen en ze wil voorstellen om de flikken te bellen, maar op dat moment knettert er iets in het hoofd van Jos. Hij opent de achterdeur en schiet naar buiten. Twee personen roepen iets naar elkaar en in de richting van het tuinhuisje en lopen naar de voorkant van het huis. De derde persoon komt uit het tuinhuisje gerend en botst hier helaas tegen Jos.
Er is geen ontkomen aan. Jos heeft de indringer bij de mouw gepakt en met de andere hand dreunt hij de kandelaar op diens hoofd. En nog eens. De inbreker wil zich verdedigen door met de zak te zwaaien, maar hij verliest hierbij het evenwicht. En de zak!
Jos mept en schopt erop los. De scheldwoorden blijven niet achterwege. De man smeekt om op te houden, maar Jos hoort het niet. En daarbij, het is een taal die Jos niet verstaat.

Pa en Anthony zijn via de voordeur naar buiten gerend maar ze zijn te laat. De twee vluchtende inbrekers zijn in het busje kunnen springen en wegrijden.
Ook niet erg sportief dat ze hun compagnon gewond achterlaten, maar ja...
Deze ligt groggy op de grond. Jos loopt met de handen in de nek te ijsberen en te puffen. Het heeft hem veel energie gekost en hij is van zichzelf geschrokken!
Door het lawaai zijn Firmin en Thérèse ook wakker geworden. Zij kijken vanuit een slaapkamerraam naar het gebeuren.

Even later stopt er een ander busje voor de deur. Eentje met blauwe zwaailichten. Twee politiemannen komen achterom gelopen. Jos is verbaasd. Hij kijkt naar Firmin, maar voordat hij iets kan vragen zegt Ma dat zij hen gebeld heeft.
De ene flik zet zich op zijn hurken neer bij de inbreker en controleert of hij nog leeft. Hij is enkel buiten westen en komt stilaan bij. De andere flik roept eerst collega's op en vraagt dan wat er gebeurd is.
Jos is nog buiten adem, geagiteerd en onder de indruk, en probeert dan zijn verhaal te doen. Dit lukt niet.
De boef wordt geboeid en krijgt rekbandjes rond de enkels.
Na enkele minuten arriveert er een tweede busje. En een ziekenwagen!
Twee personen komen aanzetten met een brancard, waarmee ze de toegetakelde inbreker wegdragen.
Jos is ondertussen in een flikkenbusje gaan zitten om zijn verklaring af te leggen. Hij is echter nog te fel opgejaagd om het verteld te krijgen. De verdwenen schoenen worden vernoemd, maar het is te onsamenhangend om er iets van te maken...
Hij krijgt de tip om te proberen te slapen. Morgen, na het werk moet hij maar even langskomen, dan kan de verklaring netjes afgelegd worden.
Van slapen komt niet veel meer in huis. Enkele uren later moeten Jos en Anthony namelijk weer uit bed om te gaan werken, want Practico heeft de deuren weer geopend. En ook hier gelden de vernieuwde coronaregels.


We bevinden ons in de refter. Patrick heeft iedereen bijeengeroepen omdat er weeral iets gemeld moet worden. Wat voor flauwe zever zal het deze keer weer zijn?
Erich en Anthony zitten op hun plekje, tegenover elkaar. Poetsvrouw Hilde zit aan dezelfde tafel.
Net wanneer Anthony wil vertellen over het ongewenst bezoek van afgelopen nacht komt Patrick binnen. Hij vraagt even de aandacht en geeft dan wat richtlijnen in verband met de coronaregels.
"Denk eraan, iedereen moet meewerken, iedereen moet de klanten op de regels wijzen en vooral aan zijn eigen verantwoordelijkheid denken. Degenen die zich niet lekker voelen of wat dan ook, moeten dit even melden en dan moeten ze thuisblijven!"

Klanten moeten dus, whatever ze komen kopen, een winkelkar gebruiken. Al is het één schroevendraaier: winkelkar!





"Ik hoop dat iedereen zich nog goed voelt?" zegt Patrick vragend.

Erich steekt zijn hand op.
"Ja?"
Als ik hoest doet mijn kont pijn!
Anthony verslikt zich bijna maar Patrick kan er niet mee lachen. Voordat hij de refter uit gaat wijst hij nog op het verplicht dragen van het mondmasker. Hij mompelt ook nog iets over de verkiezingen in de joenaited steets. Wat dit met het geheel te maken heeft, snapt niemand.

Het gesprek tussen Erich en Anthony gaat verder.
"De mondkapjes zijn een pest! Die dingen kriebelen en jeuken, ge krijgt het benauwd, ge hoort uzelf de hele tijd ademen!" klaagt Anthony.
Erich zegt "Ik ben altijd blij als ik thuis een paar keer achter elkaar moet niezen. Dan kan ik mij totaal laten gaan, ik gier, ik brul en proest het luidkeels uit, mijn slijm, snot en speeksel sproeit en vernevelt zich tegen 165 kilometer per uur in duizenden minuscule partikeltjes door de kamer en dit alles geeft mij een enorm gevoel van bevrijding en welbehagen!'
"Ik ken het", antwoordt Anthony. "Kent ge dat effect als ge op uw rug in bed ligt en niest?"
"Ge bedoelt dat die sprenkels dan enkele seconden later op je gezicht landen?"
"Ja!"
"Ja dat is zalig!!"

Hilde fronst de wenkbrauwen en kijkt vol ongeloof naar Erich. Die heeft dat gemerkt en staakt de zin die hij nog niet eens is begonnen.
"Wat is 't?" vraagt hij.
"Jullie zijn twee vuile portretten", antwoordt Hilde. En ze vervolgt: "ik wed dat jullie in die week dat het hier gesloten is geweest, bijna niks anders gedaan hebben dan in bed liggen!"
"Da weet gij niet. En ik vind dat een zeer kort genomen conclusie, Hildeke."
"Ahja? Wat hebt gij in die week dan uitgericht?"
"Waar moeit dat mens zich mee?", denkt Erich. Hij antwoordt: "Oh, een beetje origami en zo. En gamen."
"En hebt ge ook iets nuttigs gedaan?"
"Nee, geen tijd voor gehad".

De saaie dag sloft verder naar zijn einde. En dan moet Jos ook nog naar de flikken gaan om een verklaring af te gaan leggen.
Tot zijn verbazing heeft de inbreker klacht neergelegd wegens slagen en verwondingen! Bovendien moet Jos via snelrecht voorkomen!
Jos gelooft zijn oren niet!
"Vrijdag komt de zaak voor, meneer Kneuters!"

Wat nu gezongen... Krijgt Jos op die paar dagen tijd nog een advokaat geregeld?