Eluterius

Na 'n kleine halve minuut begint de motor te draaien, maar Anthony ziet niet dat er vanuit het vlakbijgelegen landhuis het gordijn opzij geschoven wordt door iemand die een jachtgeweer vasthoudt. Anthony vertrekt met de tractor, en Pa rijdt achter hem aan. Als ze 100 meter verder zijn, worden ze klemgereden door een grote terreinwagen. Een man met een jachtgeweer stapt uit, struikelt, krabbelt terug recht en roept :

"Awelwamoehd wahie! Goevvedoemme!"

Zijn voorkomen lijkt enigszins gedrogeerd. Zijn ogen zijn rooddoorlopen en hij kan zich moeilijk stabiel houden. Hetgeen wat Pa en Anthony nog het meest overtuigen van de toestand van de man, is de gigantische knoert van 'n joint die uit zijn mond hangt.

De eigenaar van de tractor is niemand minder dan "Zotte Marcel", iemand die cannabis kweekt. Pa herkent hem direct. In de caféwereld staat Zotte Marcel beter bekend als "Mike Spike", omdat hij altijd een pet op zijn hoofd heeft waar spike op vermeld staat, maar ook opdat hij werkopzichter is geweest in een spijkerfabriek.
Wegens zedenfeiten is hij daar moeten vertrekken, hij had namelijk staan opscheppen dat hij het beste voorzien was van het mansvolk en heeft dit ook willen bewijzen, net toen de secretaresse van de ploegbaas daar voorbij liep. Sindsdien noemen sommige ex-collega's hem ook wel eens smadelijk Mike Air. Lucht dus.

Maar we wijken af... Pa en Anthony bevinden zich nu niet direct in een situatie waar we levensverhalen gaan moeten vertellen. De loop van Marcel's jachtgeweer ziet er namelijk niet echt vriendelijk uit, en Marcel zou wel eens durven schieten. Pa probeert het dan met een standaard groet...

"Joew Marcel! Alles goeie?!" roept Pa vriendschappelijk.
"Eddy? Eddy Den Kneujt?? Gohvverdoeme gast!" antwoordt Zotte Marcel blij en verbaasd tegelijk.

Pa Eddy en Zotte Marcel kennen elkaar van in de gevangenis. Pa zat er toen omdat hij destijds in café Het Vale Gordijn een persoon, die jassen en horloges kwam verkopen, had geslagen en hem beroofd van zijn bezittingen en geld.
Waarvoor Zotte Marcel er toen zat, is niet duidelijk.
Stout geweest waarschijnlijk.

"Seg en i-i-iz da dieje kleinennnh... Anthony, di di di dieje vrueger altij mmme 'n natte broek rond... rondliep?" vraagt Marcel op z'n welbekende manier.
Anthony zucht, want dit is nog maar de 47534e keer dat iemand die vraag stelt.

Marcel staat te grijnzen, en is overduidelijk apestoned. Pa ruikt naast een overwelmende wietwolk ook nog een uitgelezen kans op een superdeal, want Marcel is in bedwelmde toestand nog dommer dan anders. Hij zegt: "Marcel, wij pakken uwe tractor, en gij krijgt van ons 2 zakken grune toebak, 100 kilo in totoal!"

Marcel, wiens cannabiskweek volledig mislukt was door slechte mest, is uiteraard onmiddellijk verkocht.
"Jaa, da's ne goeien dinges... deal, ik hem dieje tractor ni nudig, want mennen kweek is misgelukt, en dus hem ik dieje ni nudig... want omdat die mislukt is, enneuhm vur zakke kant en kloare grunen euhhm... dinges, ehm... tractor! Honderd kilo's!"

Marcel struikelt duidelijk over zijn eigen tong. Logisch denken en dan daarbij ook nog een lange complexe zin uitspreken, waarbij de woorden in de goeie volgorde staan is in die toestand totaal onmogelijk voor hem. Puffend en giechelend wrijft hij door z'n gezicht.

Pa spreekt met Marcel af dat hij devolgende dag die twee zakken komt afleveren.
Als dit maar niet voor allerlei intriges en complicaties gaat zorgen...???