Eluterius

Ma en Erich komen terug de woonkamer binnen. De broek die Erich gekregen heeft is er eentje van Pa. Aan de taille zit het allemaal goed, maar Erich is een opgeschoten slungel, waardoor de broekspijpen ietwat aan de korte kant zijn. De witte sokken, die Erich liever verborgen had gehouden, zijn nu uiteraard goed te zien. Wat 'n zicht! Erich wordt uitgelachen maar het is allemaal goed bedoeld.



Iedereen wordt trouwens afgeleid door het geluid van een auto die de over de inrit naar achteren rijdt. Men hoort duidelijk Patricia en Kenny meekwelen met de luide muziek. Even later komen de twee binnen met drie propvolle winkeltassen en een trolley. Zijn ze nu wééral gaan winkelen?

“Gôh wij zijn gaan kienen! Want we hadden om de één of andere reden eigenlijk èèècht zoiets van: dieje voetbalavond da is nie onzen dada weette!” roept Patricia blij, alsof ze de vraag gehoord heeft.
“En we hebben van alles gewonnen!” hikt Kenny, ook heel blij.

(Je hebt 9% van dit bericht gelezen)

Patricia en Kenny zetten de tassen neer en beginnen uit te laden. Kenny legt als eerste een fietsslot op tafel. Patricia legt er een asbak van K3 naast. Er volgt nog een handpop die Kermit moet voorstellen, twee spindels DVD's, een walkie-talkieset, een dashcam, een doos lege CD's, een cd-box met Franse sjansjans, flessen drank, chips, waardebonnen, een discolamp met adaptor, een kinderspringkussen, een kasteel van Disney Princess en nog enkele dingen waar niemand op zit te wachten.
Desondanks is iedereen blij!
“Maar wacht! Er is nog iets!” roept Patricia. “Allee Kenny sjoe, ga 't eens halen!”
Als een volleerd schoothondje volgt Kenny Patricia's order op. Enkele tellen later komt hij binnen met een winkeltas met daarin een grote doos. Wat zou dat zijn?

“Wat is da”, vraagt Pa.
“Een CD-speler?” gokt Silla.
“Een voet voor een parasol en de parasol staat buiten!” roept Anthony zelfzeker.
“Een voetbadje met massagedinges” gokt Ma.
“Een luchtverfrisser voor op Anthony z'n kamer” probeert Pa opnieuw. Anthony kan er niet mee lachen.
“Een grasmaaier”, zegt Jos.

“Awel gij zit er kort bij!” antwoordt Patricia.

“Ik denk ook een CD-speler” zegt Kenny.
“Gôh Kenny! Maar gij weet toch wat het is?
“Ah jaa... zo'n dinges... zo...” zegt Kenny, een beetje onzeker.

Patricia haalt de doos uit de winkelzak en zegt: “Tadaaaa!!”
Wat 'n mooie prijs, het is een volautomatische robotstofzuiger!
“Aah dus tóch een CD-speler!” reageert Ma. Kenny is opgelucht dat zij het zegt voordat hij het zelf kon uitspreken.
“Maar nee Ma! Kijk!”
Patricia haalt het blinkende en naar een nieuw toestel ruikend nieuw toestel uit de doos en zet het op de grond.
“Wat is dat?” vraagt Ma.
“Gôh! Een volop automatische stofzuiger!” roept Patricia. “Ge zet dat ergens in huis neer en ge programmeert de tijd wanneer ge wilt dat die stofzuigt en dat ding doet eigenlijk alles zelf!”
“En moet ge daar dan voor thuisblijven en er achteraan lopen met blik en handborstel of wa?” vraagt Ma.
“Maar nee! Dat ding doet eigenlijk uw werk terwijl ge winkelt of slaapt of in bad ligt! Gôh! Dat is kweenie hoe gemakkelijk weette?”
“Oooh dat is handig!” antwoordt Ma.
“Weette, we gaan het vandaag nog testen! Deze nacht!” zegt Patricia, hikkend van plezier. Ze kijkt rond in de woonkamer en gaat dan met een soort hondenmandje, waar een kabel met een stekker aan hangt, naar één van de vele bijzettafeltjes. Het ding past er nét onder en er is ook een stopcontact vlakbij. De dikke ronde schijf, wat de stofzuiger zelf moet zijn, wordt erin vastgeklikt.
“En nu efkes programmeren”, hijgt Patricia enthousiast. De handleiding heeft ze niet nodig. Er wordt wat over het schermpje geveegd en knopjes ingedrukt.
“Valla, klaar is Kees!” zegt Patricia. Het toestel is geprogrammeerd.
“Ik vind dat we 'm zo moeten noemen”, grapt Kenny. "Kees! Hihihi!"
Niemand lacht.

“Straks om 4 uur begint hij eraan. En als we opstaan staat hij eigenlijk terug hier in zijn dokkingsteesjen en is 't proper hier.”
“Dus dat daar is dan allemaal weg, bijvoorbeeld?” vraagt Ma verwonderd, terwijl ze naar de troep wijst die de mannen hebben gemaakt tijdens het voetbalgebeuren, meer bepaald de snippers koek en restanten van de bitterballen, chips en borrelnootjes.
“Jaja, dat ding rijdt eigenlijk rond, draait om als hij ergens tegenaan botst en als hij overal geweest is of als de batterij bijna leeg is, vindt hij zelf de weg terug en klikt hij zichzelf eigenlijk weer vast!”
“Oh! Wat een fijne uitvinding!” zegt Ma.
Iedereen is blij met de stofzuiger!

Maar ach... Hebben de Kneutersen echt wel zo veel meeval? Het kan toch niet zijn dat er na al dat geluk, na het winnen van al deze prijzen helemaal niks fout gaat lopen? Of is Murphy hen deze keer wél eens gunstig gezind?

(De wet van Murphy zegt, dat alles wat mis kàn gaan, mis zàl gaan)

's Anderendaags, in de ochtend. Ongeveer iedereen is ongeveer gelijktijdig wakker en zeer benieuwd naar het resultaat van de testrit van de stofzuiger, maar Ma is het eerst beneden. Dolenthousiast rent ze vanaf de trap naar de deur van de woonkamer. Ze opent deze en steekt haar hoofd door de kier.
“Oooh!!! Wa is dà hier allemaal!?” roept ze. Meteen draait ze zich om en met op haar gezicht een uitdrukking alsof ze in een beschimmelde taart heeft gebeten en elk moment kan gaan overgeven, loopt ze via de gang naar het toilet. Ze drukt een hand op haar mond. In het passeren mompelt ze iets naar Patricia en met haar andere hand maakt ze een wapperende beweging. In de rapte verliest ze één van haar roze konijnenpantoffels. Patricia gaat een kijkje nemen, roept “Oh mine god!” en ook zij draait zich meteen kokhalzend om en rent met een hand voor de mond richting wasplaats.
Ondertussen horen we Ma Brulgaars spreken op het toilet. Ze hoest en proest, zucht en kucht. Ook Patricia maakt braakgeluiden.
Welk weerzinwekkend tafereel speelt er zich dan af in de woonkamer, dat de twee vrouwen zo reageren?
Hangt de geur van het schetenfestival (H2S) van gisterenavond nog in de gordijnen? Heeft Pa de chips en bier en andere vettige troep slecht verteerd en is hij deze nacht gaan slaapwandelen en heeft hij in de woonkamer alles uitgekotst? Of is de TV ontploft?

Nee, niets van dat alles. Maar zoals verwacht heeft Murphy de Kneutersen niet gespaard! De robotstofzuiger is dan wel op het geprogrammeerde uur beginnen rondrijden en zijn werk doen; eerst langs de muren in de woonkamer en de keuken en dan gaandeweg onder stoelen, zetels en tafels rijden en stofzuigen, maar niet alles werd even goed verteerd door het borstel- en zuigmechanisme!
De kruimels, haren en ander klein afval waren geen probleem voor de stofzuiger, dat ging allemaal goed binnen, maar hondenstront kreeg het ding echt niet verwerkt. In alle gekte van gisterenavond had niemand eraan gedacht om Knuffke voor het slapengaan nog even uit te laten, waardoor hij zijn behoefte had gedaan in de keuken.
Resultaat: dikke, vieze bruine strepen op de grond, verspreid over de hele keuken en over driekwart van de woonkamer. De stofzuiger zelf staat ergens tussen de tafel en de driezit, met een knipperend lichtje dat smeekt om een opgeladen batterij. De kamer is gevuld met een penetrante, zurig en gistig ruikende lucht als van slecht verteerde koolhydraten, die bij een dierenarts aan Gastro-enteritis of Coeliakie zou doen denken.
Knuffke is nergens te zien.

Jos en Anthony gaan ook kijken. Jos barst in lachen uit. Anthony vindt het eigenlijk ook amusant! Maar hoe zou de stofzuiger er aan toe zijn? Anthony tilt voorzichtig het toestel op. Aan de zijkanten is er niet veel te zien, maar de onderkant... Jos kan niet meer van het lachen als hij de bodem van de stofzuiger ziet. Wat 'n smeerboel!



Nu Jos krom ligt van het bulderlachen durft Knuffke uit zijn schuilplaats te komen. Hij had zich achter de zetel verstopt. Wanneer Jos de hond ziet staan, met de onnozele blik op zijn snoetje, doet hij bijna in zijn broek, zo hard moet hij lachen. Knuf begint aarzelend te kwispelen en springt dan bij Jos op de zetel om te ravotten.

Ma en Patricia komen terug in de woonkamer. Ma heeft een emmer warm, schuimend water aan haar arm hangen en in de andere hand heeft ze een aftrekker vast, waar een dweil aan hangt.
“Patries, begint er maar aan!” roept ze.
“Gôh seg, nee!” antwoordt Patricia.
“Gij hebt dat spel binnengebracht en aangezet, gij moet dan ook maar poetsen!”
“Wa is deeeeeeeeeeees... Amai ze, ik heb toch niet in de keuken gescheten ofwel of wa?”
“Ik ben de emmer al gaan halen, gij moogt ook iets doen!”
Patricia wil nog antwoorden, maar op dat moment komt Kenny achterom gefietst. Patricia schiet als een speer naar buiten.
Ma zet haar verongelijkt gezicht op. “Maar ik poets het ook niet op!” zegt ze, terwijl ze op een stoel neerploft.
“Vraag onzen Anthony maar, die heeft ervaring met aftrekken”, antwoordt Jos. Hierop gaat hij de gang in en trekt hij zijn jas aan. Hij heeft zaterdagdienst op de Practico. Voordat hij vertrekt zegt hij nog: “Vanavond moeten Silla en ik iets belangrijks vermelden. Ik moet vertrekken nu. Tot straks!”

Wanneer Anthony van het toilet komt wordt hij aan het werk gezet. De remsporen die Kees over de keukenvloer en in de woonkamer op de grond heeft getrokken, moeten weg.
Hij pruttelt tegen, maar Ma zegt: “Doe maar door, want ik wil subiet de kerstboom opzetten. En als gij goed uw best doet, dan moogt gij seffens ergens een boom gaan halen. Is dat goed Anthonieken?”

En of hij dat goed vindt! Anthony hééft iets met Kerstmis. De boom kan er voor hem niet snel genoeg staan, dus hij begint met schrobben. Kees, de stofzuiger, wordt in het tuinhuisje gezet. Als de faeces opgedroogd zijn en de geur minder persistent is, dan is het ook makkelijker om dat zuiver te maken, zo redeneert Anthony.
Ma sloft ondertussen naar de zolder om de kerstversieringen te gaan halen en op dat moment komen Patricia en Kenny binnen. Ze mijden de keuken en woonkamer en gaan direct naar Patricia's kamertje.
Even later komt Ma weer in de woonkamer met enkele dozen vol kerstballen en andere rommel. Ze zet een doos op tafel en kijkt naar buiten. Ziet ze dat goed? Ze begint te lachen en zegt: “Hier, onze Firmin is weer bezig, is die nu echt zijn coniceren vol rommel aan 't hangen?

De buurman is inderdaad buiten in de weer met versieringen. De dennen die aan zijn voordeur staan worden versierd met ornamenten. Een slinger met lichten wordt ontward en de stekker ervan wordt door de brievenbus gestoken. “Thérèèèès! Trek eens bij!”, horen ze hem roepen. Zoals verwacht hoort zijn vrouw hem niet, of weet ze gewoon niet wat hij bedoelt. Firmin wordt ongeduldig en kwaad.
“GODVERDOMME!!! LELIJK, LOMP, LUI WIJF!! KOM HELPEN GODMILJAAR!!” roept hij, geheel conform de kerstgedachte.
Eén van de vensters op de bovenverdieping gaat open en Thérèse komt tevoorschijn. Het is duidelijk dat ze alweer geen bh draagt, maar dat terzijde. In beide handen heeft ze een trui vast. Ze houdt de truien omhoog en vraagt goedbedoeld: “Welke wilt gij aandoen met Kerstmis?”
Firmin wordt woest. “Hoort gij mij niet roepen of wa!?”
Thérèse verdedigt zich door te zeggen dat ze een cd met Kersthits op had staan en dat ze aan het meezingen was. Ze had hem gewoon niet gehoord.
“Die groene! En kom die kabel hier eens door de brievenbus trekken!”, roept Firmin, met de ene hand wijzend op de minst lelijke trui en met de andere hand gebarend naar de kabel die door de brievenbus steekt. Thérèse sluit het venster en enkele tellen later komt ze buiten. En oooh, wat een lelijke jas draagt ze toch weer. Het lijkt wel alsof ze wacht tot het solden zijn in de Humaña-bakken!
Firmin geeft aanwijzingen. De stekker van de kerstslinger moet via de brievenbus naar binnen. Maar Thérèse begrijpt dat niet goed. Een stekker moet toch in een stopcontact en niet in een brievenbus? Firmin ziet dat zijn vrouw niet goed doorheeft wat de bedoeling is en verliest zijn kalmte.
"Ghaaaaah!! Wat staat ge daar weer te RUBBERKUTTEN!?", schreeuwt hij.
Nadat hij nogmaals uitleg heeft gegeven en zich druk heeft gemaakt gaat Thérèse naar binnen en wordt er aan het snoer van de kerstverlichting gesnokt. Firmin staat nog steeds luid te roepen en te gebaren. Gezelligheid troef daar!
Anthony is ondertussen vertrokken om een kerstboom te gaan halen en Pa gaat mee. Ma zorgt ervoor dat er koffie is met koekjes voor wanneer iedereen terug thuis is.

Het is avond. Anthony en Pa hebben een mooie boom gehaald en deze staat op zijn vast plekje in de woonkamer. Ma heeft hem mooi volgehangen. De TV staat aan. Ma geniet van de Kerstspecial die er op is. Jos en Silla zijn ook terug en Patricia en Kenny zijn er ook. Vanavond gaan Jos en Silla eindelijk uit de doeken doen wat ze van plan zijn.

Plots klinkt er buiten weer geschreeuw. Jos staat op en gaat naar het venster. Hij schuift het gordijn opzij en kijkt naar buiten om te zien waar het kabaal vandaan komt. Het zijn opnieuw Firmin en Thérèse. Hun kerstverlichting heeft kortsluiting gemaakt en in het hele huis brandt geen enkele lamp meer en dit heeft geresulteerd in ruzie, en uiteraard gescheld en getier.
Jos draait zich even om en ziet het contrast met de gezelligheid in de woonkamer. Hij kijkt nog even naar buiten en schuift het gordijn weer dicht. Hij denkt even na, zet een grimas op en gaat naar buiten. Wat gaat hij doen? De buren nog wat jennen? Na enkele minuten komt Jos weer binnen. Hij is niet alleen. Achter hem, komen schoorvoetend Firmin en Thérèse binnen.
Pa en Ma fronsen de wenkbrauwen, maar voordat ze iets kunnen vragen zegt Jos: “Pa, Ma, 't is Kerstmis. Iedereen verdient gezelligheid! We zijn buren. Laat ons vergeten wat er allemaal gebeurd is en laat ons er een gezellige avond van maken.”

“Maar het wàs toch al gezellig!” antwoordt Ma.
“Ma, sssst...” sust Jos, en hij gaat naast Silla zitten. “En luister nu eens allemaal”, zegt Jos.
Firmin en Thérèse zetten zich op een stoel neer. Anthony schenkt hen iets te drinken in.
De buren hebben hun jas uitgedaan en over de stoel gehangen. Anthony bekijkt hen en zegt: "Oh jullie doen ook mee met die 'Lelijke Kersttrui'-rage! Cool! Waar hebt ge die gedrochten gevonden? Die zijn serieus mottig seg! Hahahaha!"

Thérèse wrijft over haar trui en kijkt met een vragend gezicht naar Firmin.
"Dit zijn gewoon onze beste truien!" mompelt ze.
"Hahahaha! Yeah right!" reageert Anthony.
"Ge wint de eerste prijs met die vodden!" vult Patricia aan.

Firmin en Thérèse snappen niet wat er zo grappig is. Maar genoeg afgeweken, alle aandacht gaat weer naar Jos en Silla.
Terwijl Jos de hand van Silla vastneemt zegt hij plechtig: “Silla en ik gaan een belangrijke stap zetten!”

Er weerklinkt tromgeroffel. Op TV begint een gebrilde schlagerzanger zijn versie van “Little Drummer Boy”.
“Oooh, gaat ge trouwen?” vraagt Ma met een geëmotioneerd piepstemmetje.

“Maar nee gij, zot!” verwerpt Jos haar vraag, “we gaan een bedrijfje beginnen!”