Eluterius

Anthony staat buiten te wachten. Hij is te zenuwachtig om binnen te zitten. Erich heeft zich bij iemand aan een tafeltje gezet en zit dus niet alleen.
Wanneer hij zich op een muurtje neerzet, komt een bericht binnen. Van Jana! Ze stuurt dat ze bijna daar is, en voegt er een schattig "Wacht ge op mij?" aan toe.
"Ik sta al buiten, ik wacht op je", wil hij antwoorden, maar hij ziet net optijd dat de autocorrect er "ik staal buigen, ik wacht op Jet" van gemaakt heeft. Snel even verbeteren...

Net nadat hij het verstuurd heeft ziet hij in de verte iemand naderen met de fiets. Aan de tred en de houding te zien moet het een meisje zijn.
Het is ook een meisje. Maar het is niet Jana. Het is... Patricia?
Het is inderdaad Patricia. Ze zet de fiets neer en checkt meteen haar gsm, die als een ingegroeide parasiet aan haar hand lijkt te kleven. Met de andere hand tikt ze op het scherm, en net wanneer ze wil vragen waarom haar broertje buiten staat onderbreekt hij haar:

"Patries, wat doet gij hier!?"
"Aah, Anthonieke, dat is ook toevallig!"
"Toevallig of niet, gij moet hier direct weg."
"Ah? En waarom?", antwoordt Patricia, terwijl ze opnieuw op haar telefoon begint te tikken en vegen.
"Ik heb een date, en..."
Patricia onderbeekt hem met een pesterig "Oeeh!! Mijn broerke heeft een date!"
Anthony heeft even geen antwoord klaar, maar dat hoeft ook niet want hij ontvangt een bericht. Van Jana. "Ik ben er", staat er te lezen.
Anthony kijkt rond, maar buiten hijzelf en Patricia is er niemand te zien.
Hij stuurt terug "Ja, waar dan? Ik zie je niet en ik sta buiten..."
"Wat is 't? Komt ze niet?" vraagt Patricia goedbedoeld.
"Euh, Patricia, ik wil dat ge nu hier weggaat, het is serieus. Ik weet al meer over haar dan over andere meisjes en ik wil er verder niet over uitwijken."
"Jamaar", zegt Patricia, "ik wacht ook op iemand en mij stoort het niet dat je hier staat, en trouwens, ik..."
Ze wordt onderbroken door haar telefoon. Een bericht.
"Voila!" zegt ze, en met een onnozel gezicht kijkt ze naar Anthony, en dan naar haar scherm. Dat ze, achter Kenny's rug om, met iemand heeft afgesproken blijkt gewoon echt waar te zijn. Haar date vraagt waar ze is, en of ze wel aan het goeie café staat.
Ze stuurt terug dat ze wel degelijk aan De Krommen Toog staat, en dat haar broertje bij haar staat en dat die irritant loopt te doen. Meteen daarna richt ze zich naar Anthony en zegt ze: "Ze komt niet opdagen hé sukkelke!"
Anthony is geprikkeld. Hij antwoordt: "Weet ge wat? Ik bel haar nu op, dan kunt ge 't zelf vragen!"
Hij pakt zijn telefoon, negeert het bericht dat op dat moment binnenkomt en belt naar Jana. Bellen hebben ze nog nooit gedaan, dus hij wil voorzichtig zijn en niet kwaad klinken. Haar gsm gaat over. Als ze nu opneemt gaat hij heel zelfzeker zijn en de telefoon aan Patricia geven.
Maar ach, door zijn kenmerkende pech belt net op dat moment Kenny naar Patricia. Althans, hij gaat ervan uit dat het Kenny is. Patricia neemt op. "Ja, halloo??"
Anthony hoort simultaan hetzelfde in zijn telefoon weerklinken wanneer Jana opneemt. Wat een toeval!
"J... J... Jana?" vraagt hij zenuwachtig.
"Curd?" antwoordt Patricia.

En dan gebeurt het: Anthony kijkt verbaasd naar Patricia en zij kijkt al even verbaasd naar Anthony.
"Watte!? GIJ!?"

Patricia voelt zich betrapt. Anthony is verward, teleurgesteld en kwaad. Het duurt even eer hij zijn spraak terug heeft. Patricia staat met de ene hand voor de mond, met de andere hand heeft ze uiteraard haar gsm vast. Ze weet niet wat ze moet zeggen. Verder dan een "Gôh" komt ze niet. Maar ja, met dat woord begint elke zin die ze uitspreekt.

"Gij zijt dus Jana..." zegt Anthony, met vochtige ogen.
"Ik gebruik die naam ja", antwoordt Patricia, "en gij zit Curd?"
"Ik gebruik die naam ja", kopieert Anthony zijn zus.
"Waarom doe je dit?" vraagt Anthony, "ge hebt Kenny toch?"
"Gôh, gewoon... Me wat amuseren, beetje spanning in mijn leven mag toch he? 't Is zo al zo saai allemaal..."
"En dat los je dan maar op door zomaar wat mensen voor de zot te houden of hoe moet ik het zien!?"
Patricia heeft geen antwoord klaar. Ze voelt zich geconfronteerd.

"En dat wat ik op uwe laptop heb gezien, dat van hubby en fucking my holes with big toys, dat valt ook onder amuseren of zo?"
Patricia slaat tilt. Ze wordt bleek. Voordat ze iets kan vragen zegt anthony: "Ja, ik heb dat gezien. Ge moet uw kamerdeur maar dicht doen. En uw laptop ook, dan gebeurt zoiets niet! Mijn oog viel er op en voor hetzelfde geld had Pa of Ma het gezien. Wat is daar eigenlijk de bedoeling van?"
Anthony is duidelijk nog gefrustreerd.

Patricia antwoordt dat ze via via een kleine bijverdienste heeft gevonden, door zich als meisje van plezier uit te geven op chatboxen, maar dat dit los staat van de berichtjes die ze naar Anthony heeft gestuurd. Met een tweede sim-kaart kon ze dat anoniem doen.
Op de chatboxen gebruikt ze trouwens de schuilnaam Chanou, en door middel van een pruikje en wat make-up kan ze zich dan zelfs onherkenbaar tonen op de webcam.
De storm is wat gaan liggen en Patricia komt tot inkeer. Ze beseft dat ze haar broertje heeft gekwetst. Ze komt bij hem staan en wrijft over zijn arm. "Gôh sorry Anthony... Of moet ik Curd zeggen?"
Anthony ademt diep in en zucht. Eigenlijk moet hij er bijna mee lachen.

"Als gij er niks van zeg thuis, of tegen Kenny, dan hou ik ook mijn mond. Deal?"
"Okee...", zegt Anthony stilletjes.
"Kom, we gaan naar binnen, een hennig paar pinten drinken, want weette, 'k heb dorst!" zegt Patricia.
Terwijl ze naar de deur stappen legt Patricia nog uit dat Jana de naam is van een vriendin, en dat die niet op de hoogte is van haar chatbezigheden. Anthony zegt dat hij dezelfde truc heeft gebruikt, dat hij de foto van Curds Facebook als profielfoto had gebruikt maar dat de foto van die sjarel wel de zijne was. Hoe zou hij trouwens aan een foto van het geslacht van een kameraad komen?
Het tweetal gaat De Krommen Toog binnen, waar Patricia zich bij het gezelschap van haar broer voegt en waar ze samen met Erich en de echte Curd, en nog wat volk, een zwelgfestijn beginnen.
Het gaat er flink aan toe en de tongen komen los. Er wordt gelachen en gebabbeld. Het kost Anthony en Patricia moeite om hun chat-avontuur te verzwijgen, en dan vooral tegen Curd...

Curd maakt nog niet zo lang deel uit van het vriendenclubje. Vandaag heeft hij "weeral" zijn t-shirt aan van Queensrÿche (spreek uit: kwiːnzraɪk) - een band waar zijn pa eerder fan van zou zijn dan hijzelf, de band bestaat al ongeveer 150 jaar...
Dit, gecombineerd met zijn steeds in het gezicht hangende bles, die hij dan met een zwaaibeweging met het hoofd telkens moet wegzwieren, maakt hem een niet-alledaagse verschijning. En hij wordt er ook mee uitgelachen, zij het dan achter zijn rug.

Op een bepaald moment passeert er een manspersoon met lange haren, Theo. Theo heeft commentaar op bijna alles. Hij moet naar het toilet en wanneer hij voorbij Curd komt, kijkt hij bedenkelijk naar diens t-shirt, schudt het hoofd en gaat naar het toilet. Even later komt hij terug en stoot met de elleboog tegen Curd. Curd verontschuldigt zich. Er volgt een gesprek.
"Allez hier hebben we hem seg, de superfan!"
Curd steekt zijn hand uit en zegt "Aangenaam, Curd"
Theo doet alsof hij de hand niet gezien heeft en vraagt "Weet uw pa dat ge zijn t-shirt aan hebt?"
Curd reageert ongeïnteresseerd.
"Hier, die vod die ge aanhebt", zegt Theo, terwijl hij op een arrogante manier aan Curds t-shirt trekt.
Curd houdt zich voor de domme en ziet de link tussen zijn t-shirt en zijn vader niet.
Theo gaat verder: "gij zijt zo'n typische snul die t-shirts aantrekt van bands om stoer te doen. Ik wed dat ge niet één nummer ervan kent."
"Toch wel", antwoordt Curd rustig.
"Ahja? We hebben vorige week de test gedaan, ik en mijne maat daar. We hebben hier in het systeem een nummer van Kwiejensraik opgezet en ge reageerde niet. Ge hebt het niet herkend"
"Ik heb wel herkend, maar..." Theo is zelfzeker en onderbreekt Curd.
Ahja? Welk was het dan?"
"Silent Lucidity."



Theo heeft geen antwoord klaar. Het nummer dat vorige week gedraaid werd, was inderdaad Silent Lucidity.
Theo probeert nog met een erg onzeker "Neeeeeeeeee..." maar dat werkt niet.
Curd maakt zijn zin af: "Ik vind dat niet hun beste nummer. Het is wel hun bekendste en daarom kennen Roxette-fans zoals gij het ook. Ik vind Empire hun beste nummer, dat staat op het album Frequency Unknown en dat is uitgekomen toen er twéé Queensrÿches waren, de originele en de versie die Geoff Tate, die ze eruit geshot hadden, heeft opgericht met leden van Blue Öyster Cult, Ozzy Osbourne, Whitesnake, Dio, AC/DC en Quiet Riot. Die tweede Queensrÿche heet nu trouwens "Operation: Mindcrime", maar die vind ik niet zo goed.

De stoerheid bij Theo is bijna volledig verdwenen. "Ah, een kenner!" zegt hij met een onnozel bakkes.
"En uw favoriete band is...?" vraagt Curd.
"Metallica" antwoordt Theo.
"Ach, Metallikak... Ik dacht het nog wel." zegt Curd. En hij vervolgt: "Metallica: de onbetwistbare Boney-M van de metalwereld. Pussies. They pretend to be a real rock n roll band but in the dressing room they've got dicks in their mouths."

Theo kan amper een antwoord bedenken. Hij is duidelijk verslagen. Hij wil nog wel iets zeggen maar wordt onderbroken door Curd: "Pintje", zegt hij. "En voor hen ook."
Theo kijkt naar het groepje. Patricia gebaart dat ze dorst heeft. Theo druipt af en gaat aan de toog zitten, naast "zijn maat", een ander figuur wat net zoals hijzelf, zó uit Hear n' Aid zou kunnen komen.
Theo stuurt de ober naar onze vrienden en vraagt de rekening. Niet veel later doet hij zijn jas aan en gaat hij weg. Voordat hij buiten gaat steekt hij zijn duim nog op naar Curd en de rest. Sissy...

Het is stilaan tijd om naar huis te gaan. Anthony is enkele minuten geleden al naar buiten gegaan omdat hij zich niet goed voelde.
Als Patricia, Erich en Curd ook buiten komen, zien ze Anthony. Hij staat gebukt, steunend op een betonnen paaltje. Aan de voet van het paaltje ligt een flinke plas kots. De tomatensaus van daarstraks en de vele pinten hebben in Anthony's maag duidelijk niet kunnen uitmaken wie er het meeste recht op aanwezigheid had. Ze zijn dan samen maar naar buiten gekomen via de weg waar ze naar binnen zijn gegaan. Patricia heeft Anthony's jas onder de arm. Deze geeft ze hem, ze pakt een papieren zakdoekje en veegt de spatten uit zijn gezicht.



Met enige moeite krijgt Anthony zijn jas aan. Curd en Erich nemen afscheid en gaan naar huis.
Anthony en Patricia ook. Fietsen gaat nu niet meer dus met de fiets aan de hand stappen ze naar huis. Anthony voelt zich mottig. Slenterend en met een bleek gezicht strompelt hij over de stoep. Veiligheidshalve zijn ze al overgestoken zodat ze het tegemoetkomend verkeer zien. Patricia wandelt aan de straatzijde. Een hele tijd zeggen ze niks maar dan begint Patricia over het grappige toeval dat ze zonder het te weten met elkaar aan het chatten waren. Ook het straffe voorval van Curd van daarnet brengt ze ter sprake. Ze moet zo hard lachen als ze terugdenkt aan Theo's reactie dat ze even halt moet houden.
"Gôh, dat was goed he Anthony!"

Anthony antwoordt niet.

"Anthony?"

Patricia kijkt naar links, waar zonet Anthony zich nog probeerde voort te slepen. Er is echter geen Anthony te zien.

"Anthony!" roept ze. Ze kijkt achterom, en ziet een twintigtal meter van haar verwijderd, Anthony's fiets op de staander staan. Zonder Anthony.
In het vage schijnsel van de straatverlichting, steken boven een laag muurtje aan een voortuin, twee voeten omhoog. Patricia herkent Anthony's schoenen. Ze zet haar fiets tegen een paaltje en snelt naar haar broer.
Deze ligt in een voortuin, tussen distels, buxusplanten en half onder een hulststruik. Anthony beweegt of reageert niet, hoe Patricia ook schreeuwt en duwt.
Het ziet er niet goed uit en Patricia vreest het ergste.

Nog een laatste keer probeert ze: "ANTHONYYYYYYYYYY!!!!!"