Eluterius

"Ma Joske toch, ik wist niet dat wij een rasechte Felizio in de familie hadden, dat ruikt heerlijk!" kwijlt ma, en de rest van het gezin kwijlt vrolijk mee.
"Allez aan tafel, tis gereed!" roept Jos, en hij komt met een grote ketel stoofvlees de kamer ingelopen. De familie laat het zich goed smaken, en na een half uurtje smullen, uiteraard begeleid met de nodige hoeveelheden Duvel, ploffen ze gezamelijk op de bank neer om naar Jambers te kijken, en tegelijkertijd wat liggen uit te buiken.
De uitzending van vandaag gaat over zwervers. "Hahahaha, als ze nou wat meer hun best deden, hadden ze ook lekker kunnen eten zoals wij vanavond...

Wat was dat eigenlijk voor vlees Joske, dat was werkelijk verrukkelijk!" wilt Eddy weten.
"Och weet ik nie eigelijk. Daar stond een groot blik, met chinese tekentjes erop en een hondje dat zijn duimpje opsteekt. Ge zou zeggen dat het hondenvlees is op 't eerste zicht... hahaha!"
Vertwijfeld kijken Florentine en Eddy elkaar aan, waarna ze in koor op Jos roepen:
"Da's gene hond, da's vóór d'n hond!"
Meteen trekt iedereen wit weg, en word er naarstig naar plekken gezocht waar zij de eerder genuttigde maaltijd op de onconventionele wijze uit hun maag kunnen evacueren.
Jos trekt een keer zijn schouders op, en neemt de pan op schoot. "Nie zagen, smaakte toch goed." zegt hij droog, en hij eet de restanten uit de pan.
Het systeem van vinger-in-de-keel wordt toegepast door iedereen, behalve Jos. Die snapt al die drukte niet. De hele ketel moet leeg! Hij steekt zijn zopas behandelde kop in de ketel en likt alle restantjes weg. Even meent Jos een vreemd gevoel waar te nemen in zijn ingewanden, maar het zal zoals steeds wel weer 'n windje zijn dat 'n beetje dwars zit. Straks als hij horizontaal ligt in bed, zal het wel naar buiten komen. Geen probleem.
Alhoewel.... het wringerige gevoel blijft aanhouden, en de geluiden die zijn maag en darmen maken voorspellen ook al geen mooi weer! Het lijkt wel alsof Jos een GameBoy in zijn maag heeft zitten!

Wanneer Jambers voor de eerste keer onderbroken wordt voor reclame staat Jos op en gaat even op de grote witte porseleinen troon zitten. Iéts zit er dwars en dat zal er hoedanook uit komen! Jos kreunt en steunt en drukt, maar de faecaliën blijven halstarrig zitten waar ze zitten, en dit is nog lang niet aan de uitgang! Het koude zweet breekt al uit!
"Govvedoemme, ik heb weer wa voor eh!" kreunt Jos. Onverricht ter zake trekt hij zijn broek terug op en wankelt naar de woonkamer.

"Ma, ik voel me ni zo goe" hakkelt Jos.

"Mor joeng wa ziet ge der uit!" schrikt Ma. Jos z'n gezicht heeft inderdaad de kleur van een zongebleekte foto. Hij houdt zijn ene hand op maaghoogte en met de andere gaat hij afwisselend van zijn voorhoofd naar de deurklink. Het gevoel voor evenwicht laat het ook al afweten.

"Jos, ik denk da 't beter is da ge niet op uw kamerke gaat liggen, maar hier op den zetel, zie da ge deze nacht wakker wordt en ge moet gaan kakken of gaan kotsen, dan moet ge al die trappen eerst nog doen, dan gaat ge te laat komen...." tipt Ma. Jos knikt voorzichtig. Hij heeft het gevoel dat zijn kop er elk moment af kan vallen. Dat hij zich op zo'n korte tijd zo mottig kan voelen, dat wist hij zelf niet. Anthony en Ma staan op uit de zetel en laten Jos zich neerleggen.

"Ik zal de spuibak gaan halen!" roept Anthony, en hij gaat naar het washok om 'de emmer' te halen. Die emmer wordt trouwens voor vanalles gebruikt, om te dweilen, om in te kotsen en ook, zoals enkele weken geleden, om een familieportie frieten te gaan halen.
Als Anthony met de emmer op weg is naar de woonkamer, komt hij in de keuken Jos weer tegen, die full-speed naar het toilet rent, de ene hand op zijn mond en de andere... achteraan ergens. In de rapte grist hij de emmer uit Anthony's handen. Hij stampt de wc-deur open, gooit de emmer neer, doet zijn broek los en gaat zitten. Via de twee eerder naar gerefereerde lichaamsopeningen sproeit de vloeibare troep uit zijn lijf. Tijd om op adem te komen heeft Jos niet, want daar is de volgende lading reeds! Zijn gezicht wordt zo wit als melk en de tranen lopen uit zijn ogen en neus. Het ziet er echt niet goed uit! Ma heeft ondertussen de dokter gebeld, die kan elk moment arriveren.
En enkele minuten later is hij daar. De dokter wordt naar de badkamer geleid, waar Jos nog steeds op de pot zit te puffen. De dokter krijgt zelf al bijna braakneigingen als hij dit tafereel aanschouwt.



Door al het geweld is de wc-bril losgeraakt. (of was dat al zo?)

De dokter herkent de symptomen onmiddellijk.
"Gij hebt iets verkeerd gegeten eh!?" zegt hij zelfverzekerd. Ma laat hem de lege zak hondenvoer zien.
"We moeten u zo snel mogelijk naar 't hospitaal brengen!" zegt de dokter "Kom maar achter mij aan, ik begeleid jullie tot in de spoedgevallen."
Anthony neemt plaats in de Escort, en Ma gaat op de achterbank zitten, Jos ligt met zijn hoofd op haar schoot. De helse rit naar het ziekenhuis duurt uren, volgens Jos, maar eindelijk arriveren ze bij de spoedgevallendienst.

Eerlijk gezegd kunnen de Kneutersen beter een abonnement nemen op het hospitaal, elke maand is er wel iemand die een behandeling nodig heeft...

Zonder het zelf te beseffen wordt Jos op een bed geholpen, het bed wordt in de lift gezet en enkele lelijke verpleegsters stappen mee de lift in. Anthony, Ma en Pa staan een beetje verdwaasd te kijken, ze weten niet goed wat doen nu. Pa stelt voor om in de nachtwinkel enkele bakken Duvel te gaan halen, die was zowiezo al bijna op, en ze kunnen toch niet met lege handen bij Jos aankomen als ze op bezoek gaan!

Ma en Anthony vinden dit een goed idee, en dus rijden ze even naar De Nachtegaal, de nachtwinkel in de buurt. Even later komen ze terug in het hospitaal met twee bakken duvel, en vragen aan de receptie waar Jos ligt. De eveneens lelijke verpleegster achter de balie deelt hen het nummer van Jos z'n kamer mee, en daar gaan ze dan.

Op de trap neemt Ma al 'n flesje Duvel uit de bak. Ze is zo zenuwachtig! Als ze Jos z'n kamer binnenkomen, ligt deze uitgeteld te ronken op het bed. Het drietal zet zich in de stoelen neer. Ma kan haar zenuwen niet de baas en opent het ene flesje Duvel na het andere. 'n Half uurtje later valt ze plotseling voorover op de grond, en blijft liggen. Pa vliegt recht, en neemt het kastje met de bedieningsknoppen van het nachttafeltje, en drukt onophoudelijk op de noodknop. Twee verpleegsters komen de kamer binnen gerend.

"Wat is hier gebeurd?" vragen ze.
"Ons Flor heeft weer te veel bier gedronken!" zegt Pa, wijzend op de anderhalve lege bak Duvel.De twee verpleegsters leggen Ma op een bed en rijden het bed weg.
"Waar gade met ons ma naartoe!?" vraagt Anthony.
"Ne verdieping naar beneden!" zegt de ene verpleegster. "Uw moeder haar maag moet leeggepompt worden!"

Pa zucht en Anthony's gedachten gaan al direct uit naar thuis. Wie moet nu het eten maken? Pa zegt dan dat ze beter naar huis gaan, en dat ze een briefje aan de balie moeten gaan halen om op 't werk af te geven. Helemaal onder de indruk rijden Anthony en Pa naar huis. Hopelijk kunnen ze na deze belevenissen de slaap vatten...

's Anderendaags schiet Anthony wakker. Hij heeft zich natuurlijk weer eens verslapen. Halsoverkop loopt hij naar beneden, pakt 3 blikjes Red Bull uit de koelkast, propt snel 4 droge sneden brood in zijn brooddoos en snelt naar de auto. Als 'n gek rijdt hij naar de Praktico. Onderweg legt hij met bespuwde handen zijn haren en nektapijtje in de plooi. Nog net op tijd komt hij op zijn werk aan. Maar wat is hier aan de hand? In plaats van te werken staan alle collega's in groepjes met elkaar te praten! Anthony zoekt zijn vriend Erich, en als hij hem gevonden heeft vraagt hij wat er aan de hand is.

"Ge gaat da nie geloven!" zegt Erich. "Tommie en Frankie zijn deze nacht hier geweest en hebben met de heftruck liggen crossen, en nu zit die vast in de modder aan 't voetbalplein!"
Anthony moet wel 'n beetje lachen nu.
"En da's nog nie alles! Alle koperen sanitairbuisjes zijn weg! Gepikt!" roept Erich opgewonden. Het voorval is hét gespreksonderwerp van de dag.
En wat blijkt nu? Tommie en Frankie hebben met de heftruck de kisten koper willen verstoppen, om later illegaal te verkopen, en zijn toen vast komen te zitten in de modder. Het nieuws verspreidt zich als een lopend vuurtje!

Ook 's middags, in de lunchpauze, wordt er over de stomme stunt van Tommie en Frankie gepraat.
Gerry, de kerel die in de fietsenafdeling staat, komt zoals gewoonlijk 5 minuten later dan de rest in de refter binnen.

"Zeg mensen! Ik weet wa die mannen van plan waren! Die zíjn helemaal ni gaan crossen! Die wilden gewoon die koper stelen en verkopen!"
"Waaw! Hedde da zelf gevonden?" vraagt één van de oudere werknemers.

Gerry weet dat hij iets heel doms heeft gezegd en verlaat de eetzaal.....