Eluterius

"Onze pa zal wel naar Den Krommen Toog zijn." merkt Anthony dan op, waarna iedereen zijn gangetje weer gaat.
Op een gegeven moment krijgt Jos het in de bol, en hij besluit alle rommel die op zolder staat maar eens op te ruimen. Hij is het toch beu dat zijn slaapkamer vol staat met al die rommel, en hij wil wat meer ruimte. Jos is een verwoed verzamelaar van vissenkommen, hij heeft ze in alle soorten en maten. Dat sommige vissenkommen in werkelijkheid drinkglazen zijn, dat boeit hem niet veel. Daar kunnen immers ook vissen in, en hij vindt ze mooi. Daarom wil hij ze allemaal netjes uitstallen op zijn kamer, zodat hij er iedere avond lekker van kan genieten. Hij is druk doende met alle zooi naar onder te verslepen, als plotseling de deurbel gaat. De politie staat op de stoep. "Wa moede die nou weeral!" zucht ma, terwijl ze de deur open doet. "Is 't hier de familie Kneuters?" vraagt de agent met een deftige stem. "Wel ge kunt toch lezen of nie? Staat toch hier op het naambordje!" Zegt ma driftig terwijl ze naar de beschilderde dakpan wijst die naast de deur hangt. "Vanandroye..." zegt de agent vragend. "Goddoeme, dat zou mijn dochter nog overschilderen. Da bordje heeft mijn zoon gej...kregen van een kameraad" bluft ma zich er weer uit.

"Awel, 't is om het volgende. Anthony is dieje thuis?" wil de agent weten waarop ma naar boven brult: "AAAAnthonyYYYY flik... POLIES AAN DE DEUR!" Anthony heeft de muziek zoals gewoonlijk weer veel te hard aan staan, dus hij hoort ma niet roepen, waarop ma tegen de agent zegt dat ze hem wel even gaat halen. Ma loopt naar de kamer van Anthony, en loopt zonder te kloppen binnen. Ze ziet nog net hoe Anthony snel het dekbed over zich heen trekt, en een bepaald object, door de kamer heen, een hoek in vliegen.
"Wat ligt gij al in bed, 't is pas 8 uur!?" zegt ma verwonderd, meteen gevolgd door: "De flikken staan onder voor u. Wat hebt ge nu weer uitgehaald?!?"
"Euhmm... brommerke gereden... kratje bier van een pallet gepikt bij d'n ALDI... en een beetje te hard gereden met de Escort... meer niet"
"Ik hoop dat ge uwe babbel klaar hebt, als ze voor alle 3 die zaken hier zijn."

Anthony wacht even tot ma de kamer af is, trekt snel een broek aan en gaat naar onder.

"Zijt gij Anthony Kneuters?" wil de politie weten.
"Joa, waddis?" zegt Anthony droog.
"Kent gij ene Davy Stams?" vraagt de agent. Bang dat Davy hem verraden heeft met een van zijn streken, twijfelt hij even voor hij een voorzichtige "ja" laat ontsnappen.
"Wel dieje heeft een ferm accident gehad met zijn cammionet, en ligt in het ziekenhuis. De enige naam die hij blijft herhalen was de uwe. Gelieve ons te volgen naar het hospitaal, we zullen u escorteren."
Anthony roept Jos om mee te gaan. "Seg ma, waar moet ik die kisten hier laten?" vraagt Jos. "Euh... zet die maar op de gang neer, we moeten subiet weg!" Jos gooit de kisten de gang op en ze stappen in de auto achter de politie aan richting het ziekenhuis.

Patricia en Kenny hebben geen zin om mee te gaan en besluiten om nog maar eens romantisch te gaan tafelen. Snackbar Braeck is toch nog lang niet dicht. Dus terwijl de rest op weg is naar het ziekenhuis gaan Patricia en Kenny naar 'Braeck' om 'heerlijke' frieten te eten alsmede vettige gehaktballen die tevens zouden kunnen fungeren als tennisballen. Ondertussen thuis schrikt Knuffke de hond plotseling wakker van gestommel. Hij blaft en gromt alsof ze het hem ooit aangeleerd hebben. Wat blijkt nu? Eddy wàs helemaal niet naar het Den Krommen Toog, maar was even gaan 'ontspannen' op het toilet. Krantje erbij, biertje erbij. En dat was zo ontspannend dat hij zittend op de porseleinen troon de binnenkant van zijn ogen een poosje heeft zitten bestuderen. Maar door alle rommel die Jos in de gang heeft gezet, krijgt hij nu de deur van de wc niet meer open.

"Floooooooooooooooooooor, Anthonyyyyyyyyyyyyyyyyyyy, Joooooooooooooooooss!!!! Ik geraak hier nie uit!" brult hij wanhopig terwijl hij met zijn vuisten woest op de deur slaat. Gelukkig staan er in het kastje boven het toilet altijd een paar flesjes bier, voor als iemand dorst krijgt tijdens het sanitair relaxen, en hij drinkt er meteen in één teug een op, hetgeen zijn zenuwen weer een beetje kalmeert. Zes vloeibare kalmeringsmiddelen later gaat hij maar weer zitten en hij raakt al gauw weer in de semi-comateuze staat waarin hij eerder ook al verkeerde.

Aangekomen in het hospitaal, spoeden Anthony, Jos en Florentine zich snel naar de kamer van Davy. Als ze de kamer binnenkomen schrikt Anthony zich wezenloos. Het zowiezo al niet zo fraaie gezicht van Davy is er nog slechter uit gaan zien, mede door enkele scheuren en deuken, die veroorzaakt zijn geweest door er onzacht met het dashboard dan wel het stuur of de voorruit in aanraking te zijn gekomen.

"Aahhnnendy...." kreunt Davy.
"Davy, wa is der gebeurd?" vraagt Anthony.
"Ik weet 'et niet, mor ik kwam van ge-weet-wel-wie, en der stond ineens 'n boom in m'n handschoenenkastje... ik denk da ik in slaap gevallen ben!"
"Shit joeng!" antwoordt Anthony.
"Jaa, daar wou ik het just over hebben.... ik ben bang da de flikken m'n camionetteke gaan onderzuke!"
"Ah, dus moet ik efkes alles op 'n veilig plekske gaan legge?" vraagt Anthony naar de bekende weg.
"As ge wilt..." antwoordt Davy.
"Jaa goe, da komt in orde, ik zal gene tijd verlieze!" zegt Anthony terwijl hij opstaat.
"Wor is't gebeurd?" vraagt hij.
"Kortbij 't kapelleke van de Eeuwige Maegdt..." kreunt Davy.

Ook Jos staat op en stapt naar Davy's bed en geeft 'm een stevige schouderklop. "Wij losse da wel op!" zegt hij erbij, terwijl hij nog eens 'n extra schouderklopje geeft. Davy pist van de pijn bijna in zijn broek. Anthony en Jos gaan terug naar buiten en rijden naar de plek waar Davy zijn bestelwagentje ongewild tussen de bomen heeft geparkeerd. Uiteraard is dit al opgehaald door de schrootdienst. Maar die man kennen ze, daar hebben ze al zaken mee gedaan. Daar zal het busje wel naartoe gebracht zijn.
Ze rijden er naartoe en inderdaad, daar staat het busje. Het ziet er lelijk uit. Anthony kruipt via de achterdeur naar binnen en komt 'n half minuutje later terug naar buiten met een pakketje, gewikkeld in bruin papier, samen met een drietal cd's. Het pakje propt hij achter zijn trui. En hij is net op tijd, want de eigenaar komt uit zijn barak om te vragen wat ze komen doen. Anthony antwoordt dat Davy zijn muziek wilde hebben om te beluisteren in het ziekenhuisbed. Hij laat de cd's zien.

Anthony en Jos rijden dan naar huis. Anthony parkeert de auto in de oprit, stapt uit en brengt het pakketje naar veiligere oorden. (Zijn kamer, met andere woorden).

Jos gaat ook naar boven, om zijn zolderkamertje wat verder op te ruimen. In de gauwte hebben ze niet eens gezien dat Tante Gertrude op het achterkoertje ligt te zonnen. Pa, die ondertussen van het toilet af is geraakt gaat met Knuffke naar buiten, en ziet haar liggen.

"Ge moet wel ne keer uw badpak strijken Truudje!" adviseert hij.
"Ik heb geen ander padpak!" mompelt Gertrude.
"Oh..... stamelt Pa. Voor deze ene keer weet hij geen repliek te geven.
"Weet ge wa, ik gaan efkes met den hond wandelen, en as ik zo'n Huumanna-bak passeer, zal ik eens zien of er 'n badpak in zit voor u."
"Jaa da's goe, mor da moet ni zalle!" zegt Gertrude.... "ik vind het ook wel goe zo!"

'n Kwartiertje later is Pa terug.
"Kijkt eens wa 'n sjiek badpak!" zegt hij, terwijl hij een naar azijn, zweet en verf ruikend zwemgarnituur toont.
"Waaaaw!" roept Gertrude, terwijl ze opstaat en bijna naakt als een poedel naar Pa waggelt. Ze graait het badpak uit zijn handen, rent naar de badkamer en doet het aan.
"Zit bijna perfect!" roept ze blij.
In feite is het ietsje te groot, want je kan in de ene beenopening binnenkijken en via de andere weer naar buiten... wat niet zo'n fraai gezicht is.
"Hier vanonder moet het ietske aangepast worden" zegt ze (alsof ze het mij hoort vertellen), terwijl ze de beenopeningen "goed" trekt.

Ze trekt het badpak terug uit en legt het bij het naaimachine neer. "Da zal ik morgen wel eens aanpassen." zegt ze erbij.

Maar zo gauw ze zich gedraaid heeft grist een onbekende hand het badpak weg...