Eluterius

"Boehoehoeeee!! 't Is uit met Xavier! Sniksnotterdesnot'' schreeuwt ze.
"Mor gelle waart toch zo gelukkig samen?" vraagt Ma verwonderd.
"Jao mor hij heeft iemand anders! Ne vent nog wel! Boehoehoeeee" antwoordt Arlette.

Ondersteund door Ma komt Arlette de keuken in, waar ze zich op de overgebleven frieten stort. Na enkele minuten is ze enigszins gekalmeerd en vertelt ze, dat ze Xavier wou gaan afhalen aan het theater, en dat ze de kleedkamers was binnengewandeld, waar ze hem poedelnaakt betrapte met 'n bepaald lichaamsdeel' van een andere danser in z'n mond.
"Ik heb toch gezegd da 't ne kringspieratleet was!" zegt Jos.
Arlette kijkt Jos aan, en wanneer ze de benaming snapt barst ze in lachen uit.
"WOEHAHAHAHHAHA !! Kringspieratleet! Wat 'n woord!!!! WOEHAHAHAHAAAAAAA!!!!" buldert ze.
"Kringspieratleet, hihihihi!"

Arlette lijkt al helemaal over haar dip heen te zijn. Wat 'n moodswing!
"Och, der lopen genoeg venten rond op de wereld!" montert ze zichzelf op. Ze staat op, opent de koelkast, haalt er een blikje bier uit en drinkt het in één haal helemaal leeg.
"BUUUURRRRRRRKKKKKKKKKK!!!" boert ze erachteraan.
"Zo, da had ik efkes nodig!"
Ze droogt de tranen op haar wangen met het tafellaken, pakt haar handtas en gaat terug naar de voordeur.
"Tot ziens" roept ze vrolijk. Ze opent de deur en stapt naar buiten. Op zoek naar nieuw geluk!

Ondertussen is de tafel leeg, en Ma zegt tegen Anthony: "Gooit het tafellaken maar efkes uiteen op de gazon, het zal wel weer regenen vannacht, spaart ons weer water uit..."
Anthony doet dit, en gaat daarna het tuinhuisje in, wat aan brommertjes klooien. De rest van de familie gaat in de woonkamer zitten, beetje TV kijken.
Plots zegt Jos: "Seg Ma, ik ga 'n keer op de zolder kijken of ik daar geen kamerke kan maken, dan kan Anthony terug in z'n eigen bed slapen."
"Awel, ge doet maar. Kunt ge meteen de zolder eens goed kuisen." Zegt ma, en ze begint aan de afwas, oftewel, de lege bierflesjes in de keuken zetten.
Jos neemt de gereedschapskist van Pa, en vertrekt richting zolder, terwijl Patricia - hoe kan het ook anders - zich aan de pc installeert en pa probeert televisie te kijken terwijl hij constant geïrriteerd naar Patricia kijkt die de hele tijd "kaploenk" geluiden produceert met haar gechat.

Aangekomen op zolder krijgt Jos spontaan een hoestbui waar de gemiddelde hoogbejaarde met bronchitis die 3 pakjes gauloises zonder filter wegwerkt per dag, jaloers op zou zijn van de wolk stof die hem tegemoetkomt zodra hij de deur open doet.
"Amai, hier heeft sinds ik ben vertrokken nog geen venster meer open gestaan!" denkt hij bij zichzelf, terwijl hij eens rondkijkt wat er allemaal op het zoldertje staat.
Hij ziet een oude kast, een paar matrassen, wat oud speelgoed waaronder een driewielertje waarop hijzelf nog heeft leren fietsen. En in een hoek ziet hij een grote kist. Hij wil weten wat er in die kist zit, maar er zit een hangslot op. Heel frappant is ook dat er een dikke laag stof op de kist ligt, maar er zijn duidelijk vingerafdrukken te zien, en het hangslot is nog vrij nieuw.
"Daar zal ik mij straks eens mee bezighouden, eerst hier kuisen!" denkt hij, en hij wandelt terug naar onder om een stofdoek te halen. Na ongeveer een half uurtje heeft hij de hele nest gestoft, wanneer zijn blik weer op de kist valt.
Hij rommelt eens in de gereedschapskist, en vind een grote klauwhamer. Na wat meppen en wrikken heeft hij dan eindelijk het slot er vanaf gekregen, en hij opent de kist...
"Whoaaaa!!! Schoon maskes!" Roept hij verrukt uit, terwijl hij een twintig-tal pornoboekjes uit de kist neemt. Hij bladert er een aantal door, en is toch wel enigszins teleurgesteld, dat hij niet iedere bladzijde kan bekijken omdat deze met een dubieus kleverig goedje aan elkaar gekleefd zitten.

"Joooossssssssss!!! Joooosssssssss!!!, komtisaf! Kom eens kijken wat ik gemaakt heb!" hoort hij Florentine plotseling roepen.
Van al dat poetswerk heeft Jos natuurlijk vreselijke honger gekregen. Hij neemt de stapel pornoboekjes onder zijn arm, en hij stormt de trappen weer af in de veronderstelling dat er weer een lekker maaltje op hem wacht. In gedachte ziet hij een pizza van 2 meter doorsnee...
Zodra hij de keuken betreedt, ziet hij Ma met haar rug naar hem toe staan, waardoor hij niet kan zien wat er op de tafel staat.
Opeens draait ze zich om: "TADAAA!!! Vindt ge het geen schitterende toren Joske!" zegt ma triomfantelijk. En Jos kijkt naar het vreemde bouwwerk wat op tafel prijkt. Ma heeft zich met alle lege bierflesjes zitten amuseren en heeft er een soort torentje van gebouwd, waar ze klaarblijkelijk zeer trots op is.

"Wel, das schoon, das schoon..." is het enige wat Jos uit kan brengen. Dan ziet Florentine plotseling de stapel boekjes onder de arm van Jos.
"Wa hebt ge daar?" wil ze weten. "Een ganse stapel porno, dat zat in een oude kist op zolder. Kennelijk zijn ze al dikwijls gebezigd, dat plakt precies vast overal!" zegt Jos, en hij ziet hoe ma vertwijfeld naar hem kijkt. "Kijkt dan! 't zijn schoon maskes!" Zegt Jos vrolijk, terwijl hij een boekje opent en aan ma toont.
Bij de aanblik van 2 vrouwen die elkaar met verscheidene hulpstukjes trachten te verwennen, wordt ma haar kop nog rooier dan... dan... dan iets wat heel erg rood is, en ze draait zich snel om.
Op dat moment komt Patricia de keuken binnengewandeld om een blikje cola uit de koelkast te halen... van al dat chatten heeft ze geweldige dorst gekregen!
Wanneer ze de koelkast opent wordt Knuffke de geur gewaar van lekker kippenvlees. Onmiddellijk vliegt hij uit z'n mand en stormt naar de koelkast. Met z'n logge lijf botst hij tegen de tafelpoot. De gehele toren flesjes klettert tegen de grond.
Ma raakt buiten zichzelf van boosheid.
"Godverdoemme stom rund!" roept Ma ziedend van woede tegen Patricia, die zoals steeds de schuld krijgt. "Weet gij niet hoe lang ik daarop gewerkt heb!?"
"Ik zal het opruimen..." antwoordt Patricia koel.
Ze pakt de bezem, blik en handveger en ruimt alles netjes op. Zonder iets te zeggen deponeert ze de scherven in de vuilbak, pakt haar blikje cola en slentert terug naar de computer. Er staan immers weer 43 chatvenstertjes te knipperen.
En zo eindigt weer een ordinaire dag in het leven van de Kneutersen.

's Anderendaags, donderdag.
Anthony en Jos zijn op 't werk. Tommie, het superieure wezen is weer volop bezig met Anthony te beledigen, en met zichzelf geweldig te vinden.
"Awel Anthony, nieuwen auto? Die hebt ge zeker gekocht met die 250 euro!"
Enkele van Tommie's 'vriendjes' lachen luid.
"Toevallig niet" antwoordt Anthony.
"Ik vind da maar 'n mottige ketel, juist iets voor u!" zegt Tommie weer. "Hoe hard gaat ie? 80?"

Tommie vindt zichzelf enorm stoer. Tommie heeft een 206 met metallic lak, alle mogelijke spoilers, verlagingssetje, getinte ruiten en een geluidsinstallatie van pak 'm beet ongeveer vijfmiljard watt. Én natuurlijk de onontbeerlijke groene, blauwe en paarse lichtjes op de ruitenwissers en onder het chassis.
Jos heeft het vehikel al eens 'het rijdend hoerenkot' genoemd.
"Toevallig gaat ie wel harder! En zónder al die plastieken rommel die gij op uw mietjesbak hebt hangen!" verdedigt Anthony zich.
"Zet 'm dan maar eens naast die van mij!" daagt Tommie uit.
"Ja da's goed!" replikeert Anthony, in de hoop dat zijne luchtigheid Tommie het om half zes vergeten is.
Jos heeft het voorval vanop een afstand gevolgd, en de sympathie voor Tommie, die sowieso al niks voorstelde, is bij deze helemààl verdwenen.
Hoewel hij een vredelievend persoon is, zou hij die melkmuil maar eens al te graag genoodzaakt naar de tandarts sturen. Maar omdat hij zijn nieuwe job niet wil verliezen, doet hij niks.
In de middagpauze gaat de opschepperij van Koning Tommie gewoon verder. Auto's, uitgaan, gsm's, uitbouwpakketten, wijven, alle aanstellerige thema's passeren de revue.

Jos zit met een smalende glimlach te luisteren naar de oninteressante verhalen. Hij wacht duidelijk het goeie moment af om de over het paard getilde superheld het zwijgen op te leggen. Ondertussen trekt hij genietend aan z'n sigaret.
"Oh man! Moet ge ruiken! Mijn vingers ruiken nóg naar ge-weet-wel-wat!" roept Tommie.
"Ge kunt uw mama ook gewoon een kus geven als ge gaat slapen he jongen" zegt Jos.

Tommie's vriendjes weten niet of ze moeten lachen of kwaad kijken, dus eten ze gauw hun boterhammetjes op.
Als om half 6 eindelijk de toeter gaat, snelt Anthony zich naar zijn auto. Maar jammer, Tommie staat hem al op te wachten.
"Yo Kneuter! Wat scheelt er? Moet ge naar uw mama?" roept hij.
Anthony kijkt even om en zegt niks.
"Allez, zet 'm dan eens langs de mijne! Snul!!" roept Tommie weer.
Anthony zucht en stapt geïrriteerd in zijn auto. Hij start de motor en laat 'm eens goed brullen. Dan rijdt hij achteruit, en met gierende banden scheurt hij naar de trutmobiel van Tommie.
Zoals gevraagd zet hij hem ernaast.
"En zeg het nu maar eens!" daagt Anthony uit. "Voila, hij staat er naast eh!"

Tommie slaat de hand voor zijn gezicht.
"Dat bedoel ik toch niet, onnozele hond!"
"Aha! ge wilt racen!" roept Anthony zelfverzekerd, "awel, we zúllen gaan racen!"