Eluterius

"Katsjing!" denkt Anthony en hij neemt de foto.

Patrick merkt duidelijk de flits van het toestel op, stopt met dabben en draait zich om. Anthony heeft zich intussen snel achter een deur kunnen verstoppen.
Patrick kijkt rond, en ziet dat er 'n TL-buis kapot is, en om de paar seconden aanflitst, om dan weer direct uit te gaan.
"Hmmmm... die moet eens vervangen worden" mompelt Patrick, terwijl hij dichterbij stapt.
Er is nu slechts 'n meter tussen hem en Anthony. Anthony houdt zijn adem in, dit mag niet mislopen!
"Euhmm... Subiet eens aan Tony vragen, of aan Herman, " mompelt Patrick verder.
Hij blijft nog even naar de knipperende TL-buis kijken, draait zich om en zegt tegen zichzelf: "Waar was ik nu weer mee bezig... Ahja!"
En opnieuw gaat zijn hand naar achteren, en het dabben wordt voortgezet. Hij opent zelfs zijn broek, zodat hij er met z'n hand achterin kan geraken.
"Ooaaahh.... Wat 'n jeuk toch altijd!" kreunt hij.
Anthony riskeert het om nogmaals een foto te maken... hij houdt opnieuw het fototoestel in aanslag en maakt een tweede foto. Nu staat Patrick's gezicht er ook op!

Patrick bemerkt opnieuw de flits, houdt ogenblikkelijk op met schuren en brult woest naar de kapotte TL-buis
"JA JA JA JA MAN! HEB TOCH EENS WAT GEDULD MAN! DJIEZES!!!"
Hij draait zich om, doet z'n broek dicht en gaat hoofdschuddend en mompelend weg.
Anthony komt uit zijn schuilplaats en maakt dat hij weg komt.

's Middags glipt Anthony even naar buiten om in de nabijgelegen foto-zaak het rolletje te laten ontwikkelen.
Het gaat ongeveer een uurtje of twee duren zegt het winkelmeisje, en Anthony gaat terug naar zijn werk.
Na de dagtaak gaat hij snel de foto's ophalen.
Als hij bij de foto-zaak binnenkomt, staat er niemand achter de balie. Hij kijkt eens om zich heen, maar hij ziet helemaal niemand. Het enige wat hij hoort is een schaterende lach vanuit het magazijntje.
"VOLK!" Roept hij, en opeens komt het winkelmeisje uit het magazijn de winkel in gelopen. Zodra ze Anthony ziet, probeert ze haar lach te onderdrukken, maar dat lukt haar maar amper.
"Zijn ze allemaal gelukt?" wil Anthony weten. "Jazeker, jazeker... hier zijn ze" en terwijl ze de foto's geeft barst ze uit van het lachen.
Anthony krijgt een vuurrode kop, want hij beseft waarom ze zo aan het lachen was. Álle foto's waren gelukt, dus ook die de dokter gemaakt had.
"Wat krijgt ge?" is alles wat hij nog uit kan brengen. "15 euro" zegt het meisje. Beschaamd en in de war betaalt Anthony, en verlaat de winkel.

Als hij 's anderendaags op zijn werk aankomt staat Tommie, veruit het meest omhooggevallen creatuur binnen Praktico, verfpotten in de rekken te tasten.
Tommie is zo'n type dat zichzelf altijd wat meer voelt dan iemand anders, iemand die altijd de nieuwste gsm heeft, de mooiste auto, de sjiekste kleren, ...
Als Anthony binnenkomt, lacht hij eens vernederend.
"Lach maar, lach maar! Maar ik heb iets wat jullie allemaal al veel langer willen!" glundert Anthony, en hij haalt de foto van Patrick tevoorschijn en laat hem trots aan Tommie zien.
Tommie rolt bijna letterlijk over de grond van het lachen: "Hoe komde daaraan?" wil hij weten, waarop Anthony zegt: "Wa denkde zelf? Die heb ik zelf getrokken!"
Tommie laat de foto aan de andere jongens zien, en ze besluiten hem te kopiëren, en in de hele zaak op te hangen.

Even later komt Patrick ter plekke, en als een dolle stier dendert hij door het gebouw en grist overal de foto's van de muur af.
"Wie is hier verantwoordelijk voor?" brult hij als een bezetene tegen de jongens. En alle vingers wijzen naar Anthony. "Bedankt he jongens, echt tof!"
"Gij komt subiet maar eens naar mijn kantoor!" schreeuwt hij tegen Anthony.
"Jajajaja, mompelt Anthony", maar eerst gaat hij zijn geld innen.
250 lekkere Euro's! Man wat voelt dat goed aan! Maar lang kan hij niet genieten, hij moet immers naar Patrick zijn kantoor komen.
Op Patrick's kantoor aangekomen ziet Anthony de stapel kopietjes liggen. Op sommige staat in vette stift geschreven: "Gefotografeerd door Anthony. 250 EURO!!"
"Wat is da allemaal!?" buldert Patrick.

Anthony legt het hele verhaal uit dat er een soort van weddenschap gehouden was, waarbij de eerste die Patrick's aarsgewroet kon fotograferen de gehele inzet van de deelnemers kreeg. Bijna de gehele Praktico had geld ingezet, zelfs de secretaresse en de koffiejuffrouw.
"Haha, beetje liggen fotosjoppen zeker!" probeert Patrick, zich er goed van bewust dat het wel degelijk een echte foto is.
"Nee, " zegt Anthony, terwijl hij de echte foto uit de enveloppe pakt. Per ongeluk gaat Anthony's naaktfoto ook mee uit de enveloppe, en valt in een boog op de grond. Net onder Patrick's rechtervoet (voor de kijker links).
Pretlichtjes verschijnen in Patrick's ogen.
"Dat zijt gij he!" grinnikt hij, terwijl hij met een scheve lach de foto goed bekijkt.
Anthony probeert de foto terug af te pakken, maar Patrick zegt: "Die 250 euro, die gaat ge aan mij geven, of met deze foto gebeurt hetzelfde als met de mijne. En ik geef een kopie mee aan iedere klant!"
"Da's pure chauffage!" roept Anthony vernederd.
"CHANtage" verbetert Patrick. "En ja, ik chanteer u. Maar als baas héb ik nu eenmaal da previlege" zegt hij er smalend achteraan.
Teneergeslagen pakt Anthony het pakje geld uit z'n broekzak en legt het op het bureau.
"En nu afbollen!" sneert Patrick.

Anthony gaat het kantoor uit.
"Wat scheelt er, broerke?" hoort hij plots de rochelende stem van Jos zeggen.
Anthony fleurt op als hij Jos ziet staan, in een overall van de Praktico! Dit wil zeggen dat hij aangenomen is!
Patrick opent de deur van zijn kantoor en zegt: "Anthony, leidt gij uw broer efkes rond, pietje?"
De hele dag kan Anthony nog maar alleen aan zijn korte rijkdom denken, en hij is dan ook blij als de dag bijna om is.

Ondertussen, thuis:
"Patricia! Gaat gij eens efkes naar frituur Den Haeg, frieten halen? Ik heb geen goesting om te koken!"
"Mor Ma, daar is het vandaag gesloten!" antwoordt Patricia.
Patricia kent alle openingsuren van alle frituren in heel de stad uit haar hoofd.
"Frituur Mia, die is wel open vandaag" zegt ze.
"Dan ga maar bij Mia, ge weet de emmer staan eh!"
Patricia snelt zich naar het washok, pakt de grote emmer die daar staat en stapt op Anthony's brommer. Anthony heeft immers de Escort mee naar't werk.
Patricia is per defenitie enorm lui, maar als er frieten moeten gehaald worden, is ze niet te houden.

Terwijl Patricia vertrekt komt Pa thuis van het cafe.
"Roept den hond eens binnen," zegt Ma als Pa binnenkomt.
"Knuf! Binne!" roept Pa.
Daar komt Knuffke aangerend.
"Ik ga u eens keer kammen," zegt ze tegen de hond. Ze pakt 'm op en zet hem op tafel. Uit de la pakt ze een borstel en begint de vettige pels van het beest te raggen. De teken en andere beesten vallen op tafel, evenals zand en een boel losse haren.
Dan rijdt er een auto achterom. Het is Anthony. En Jos!
Ma duwt Knuffke van tafel, en veegt het grootste vuil weg.

"Oh man ik heb honger" klaagt Jos als hij binnenkomt.
"Patries komt subiet met frieten!" verkondigt ma. Ze opent de koelkast opnieuw, haalt er enkele flacons mayonaise en ketchup uit, enkele flessen cola en zet deze op tafel. Even later komt Patricia thuis met de emmer frieten. Deze wordt lekker omgekapt op tafel.
Iedereen knijpt een hoeveelheid ketchup en/of mayonaise voor zich neer op een bordje, en het vreetfestijn begint.
"Ooh man wat is dat toch altijd lekker!" mompelt Patricia.
"Ja! En geen afwas!" voegt Ma er aan toe.
Er wordt heerlijk gesmikkeld, en als de berg frieten bijna geslonken is, gaat de deurbel.
"Wie kan dat nu nog zijn, zo laat op de avond...?" zegt Pa, een zin die zó uit een Jommekes-boek zou kunnen komen.
Ma stapt op en gaat naar de voordeur. Het slot en de scharnieren knarsen, de deur gaat open en ze horen Ma zeggen: "Arlette? Wa scheelt er ?"

"Ooh Florke! Help mij !!" klinkt het in de hall.
Luid snikkend en wenend strompelt Arlette binnen.
Wat zou er nú weer gebeurd zijn ???